Συνείδηση ο
Απόλυτος Κριτής μας
Το θέμα αυτό
το θεωρώ ως το πιο σημαντικό αναφέρεται
σε μας, στις σχέσεις μας με τους άλλους και με το φυσικό μας περιβάλλον.
Έχει πολλά μηνύματα για να γίνει
κατανοητό και να συνειδητοποιήσουμε
το νόημά του πρέπει να μελετηθεί και
όχι απλώς να αναγνωσθεί. Ο συγγραφέας
του δηλαδή εγώ, προσπαθώ το νόημά του
να γίνει κτήση του σε καθημερινή βάση,
δεν είναι πάντα εύκολο ειδικά στον κόσμο
μας σήμερα, όπου όσο ποτέ άλλοτε οι
προκλήσεις και η υπέρ πληροφόρηση μας
αποσυντονίζουν.
Πολλά πράγματα
τα οποία βιώνουμε στη ζωή μας περνάνε
απαρατήρητα, αυτό συμβαίνει από τη
μια πλευρά διότι ο άνθρωπος από τη φύση
του ζει τη ζωή του όπως όλα τα υπόλοιπα
πλάσματα, δηλαδή στο πως θα εκπληρώσει
όλες τις βιολογικές του ανάγκες φαγητό,
στέγη κλπ, όπου για να τις καλύψει στον
κόσμο που έχει δημιουργήσει πρέπει να
εργάζεται, κοινώς να δουλεύει. Από την
άλλη η ζωή του σε σύγκριση με το παρελθόν
έχει γίνει πιο πολύπλοκη και αυτό τον
κάνει να δίνει σημασία κυρίως μόνο στα
προαναφερόμενα απαραίτητα, ενώ στα
υπόλοιπα που καθημερινά βιώνει να τα
προσπερνά χωρίς να δίνει ιδιαίτερη
προσοχή. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής του
τον κάνει να επικεντρώνετε περισσότερο
στα εξωτερικά ερεθίσματα, γεγονότα και
απειροελάχιστα στον εσωτερικό του
κόσμο.
Σε αντίθεση
με τα άλλα πλάσματα αυτού του πλανήτη
ο άνθρωπος κατέχει με τον ανεπτυγμένο
εγκέφαλο που διαθέτει την ευφυΐα,
χαρακτηριστικό που τον έχει αναδείξει στο κυρίαρχο είδος της γης. Διαχρονικά
μη μπορώντας να εξηγήσει το μεγαλείο
της φύσης με τα δημιουργήματά της και
αρχίζοντας να συνειδητοποιεί σιγά, σιγά
τη φύση του μέσα σε αυτό το θαυμαστό
κόσμο, χρησιμοποιώντας την ευφυΐα του,
απόδωσε τη δημιουργία του κόσμου του
σε δυνάμεις ανώτερες από αυτόν.
Αυτό έγινε
ξεκινώντας με τη θεοποίηση των στοιχείων
που του πρόσφεραν καθημερινά, τον Ήλιο,
την Γη, τη Θάλασσα, τον Αέρα κλπ, και
όταν αργότερα κατάλαβε την ιδιότητα
αυτών των στοιχείων μην μπορώντας ακόμα
να εξηγήσει το μεγαλείο και την
πολυπλοκότητα του κόσμου του, θεοποίησε
αόρατες προς αυτόν δυνάμεις.
Φτάνοντας
στην εποχή μας βλέπουμε μια μετάβαση
της επεξηγητικής του θεωρίας από το
θεϊκό στο επιστημονικό, δηλαδή ο ίδιος
πλέον ο άνθρωπος να προσπαθήσει να
εξηγήσει τη φυσιολογική εξέλιξή του,
όπως και όλου του κόσμου που τον
περιβάλλει, από τη δική του οπτική
πλευρά αντίληψης.
Αυτό είναι
το πιο κρίσιμο σημείο της εξέλιξής του,
διότι επικεντρωμένος όσο ποτέ άλλοτε
στην εξερεύνηση, καταγραφή, ανάλυση,
του κόσμου που τον περιβάλλει, αγνοεί
τον πιο σημαντικό συντελεστή της
υπόθεσης, δηλαδή το ίδιο του τον εαυτό.
Αποκόπτεται συνεχώς από το φυσικό του
περιβάλλον, δεν επεξεργάζεται εμπειρίες
και στοιχεία αιώνων της ιστορίας του
από τους διάφορους πολιτισμούς.
Για παράδειγμα, στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν
και διδάσκονταν τα «νους υγιής εν
σώματι υγιεί» και το «γνῶθι σαὐτόν»,
σε άλλους πολιτισμούς όπως ο ινδικός
με τους γιόγκι και τον βούδα επικεντρώνονταν
στην εσωτερική αναζήτηση, καθώς επίσης
και ο Ταοϊσμός στην Κίνα που δίδασκε
την ισορροπία της φύσης. Φυσικά, δεν
είναι τα μοναδικά παραδείγματα που έχει
να αναδείξει η πλούσια ανθρώπινη ιστορία.
Ο άνθρωπος
για χιλιάδες χρόνια έχει ένα σύμμαχο
εχθρό το ίδιο του το εαυτό. Ακούγεται
ποιητικό αλλά είναι πέρα για πέρα
αληθινό.
Ο υγιής
άνθρωπος ο φυσιολογικός δε μιλάμε για
τον άρρωστο τον ανισόρροπο, αλλά για
τον άνθρωπο με τα ελαττώματα, τις
αδυναμίες, τα προτερήματα, τον γείτονα,
τον γνωστό, τον φίλο, τον αδελφό, την
αδελφή, τον πατέρα, τη μητέρα, τον παππού
και τη γιαγιά. Όλοι τους και όλοι μας
γνωρίζουμε, τι είναι καλό, τι είναι κακό,
τι είναι λάθος, τι είναι σωστό, τι θετικό,
τι αρνητικό, τι όμορφο, τι άσχημο, τι
γλυκό, τι ξινό, τι πικρό, τι αλμυρό, βέβαια
πάντα με κάποιες αποκλείσεις. Δεν έχει
να κάνει ούτε με το εάν είσαι άσπρος,
μαύρος, κίτρινος, ούτε εάν είσαι άθεος,
χριστιανός, μωαμεθανός, βουδιστής, κλπ.
Όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε τι πρέπει
και τι δεν πρέπει, παρόλο που κάποια
πράγματα έχουν ειπωθεί σωστά ή λάθος
από τα διάφορα ήθη και έθιμα ή θρησκευτικές
αντιλήψεις.
Στην ουσία
ο σύμμαχος και εχθρός του κάθε υγιή επαναλαμβάνω ανθρώπου είναι ο ίδιος
του ο εαυτός, ειδικά αυτόν τον σημαντικό
ρόλο τον έχει αναλάβει η συνείδησή του.
Γιατί η συνείδηση είναι ο κριτής του
κάθε ανθρώπου, είναι ο εχθρός σου γιατί
δεν μπορείς να της κρυφτείς από πουθενά,
σε ακολουθεί στον ύπνο και στο ξύπνιο
σου, όσο και να προσπαθείς να της ξεφύγεις,
είτε με το να μη σκέφτεσαι αυτό που
έχεις κάνει, είτε με την εργασιομανία,
είτε με το καταναλώνεις κατασταλτικές
ουσίες, όπως αλκοόλ, τσιγάρα, χάπια και
εν γένει ναρκωτικές ουσίες, έρχεται και
επανέρχεται συνεχώς και κάθε φορά με
μεγαλύτερη δριμύτητα. Είναι ο καθρέπτης
της κάθε μας στιγμής, είναι αυτή που τις
τελευταίες στιγμές της ζωής μας, παρόλο
που κάνουμε αγαθοεργίες για να ξεπληρώσουμε
τις αμαρτίες και τα λάθη που έχουμε
κάνει, νομίζοντας ότι θα κατοχυρώσουμε
την είσοδο (γι αυτά τα άτομα που πιστεύουν)
στην επιθυμητή πλευρά του άλλου κόσμου,
η συνείδησή μας πάντα γνωρίζει τις
πραγματικές μας προθέσεις, γιατί είναι
ο εαυτός μας και ουδέποτε μπορούμε να
του ξεφύγουμε.
Είναι όμως
και σύμμαχος, γιατί στις κακουχίες και
τις δυσκολίες, σε ηρεμεί και σε επιβραβεύει
για τις σωστές αλλά πολλές φορές δύσκολες
επιλογές σου. Είναι αυτή που σε κάνει
να βαδίζεις αμέριμνα, ήρεμα χωρίς να
κοιτάζεις πίσω σου, είναι αυτή που σου
δίνει ένα απαλό χαμόγελο. Είναι αυτή
που ξέρει τι και πως έχεις σκεφτεί για
το συνάνθρωπό σου, γνωρίζει τις πραγματικές
σου προθέσεις και σε επιβραβεύει με μια
μόνιμη γαλήνη για τις θετικές σκέψεις
και πράξεις.
Ο άνθρωπος
κοινωνικό όντος όν τον έχει προικίσει
η φύση ή στο Θεό που το κάθε άτομο πιστεύει, με τον μηχανισμό της συνείδησης
για να μπορεί να συνυπάρχει και να
αλληλεπιδρά σωστά ως άτομο μέσα στο
σύνολο της κοινωνίας του. Οι άνθρωποι
κατά την εξέλιξη των αιώνων και καθώς
οργανωνόντουσαν από τις μικρές νομαδικές
κοινωνίες στις πολύπλοκες κοινωνίες
των σημερινών πόλεων, προσπάθησαν να
καθιερώσουν στην καθημερινή τους ζωή
τη συλλογική αυτή συνείδηση, αρχικά
με τους θρησκευτικούς κανόνες και
κατόπιν με τους νομικούς κανόνες έτσι
ώστε, να οργανώσουν τις κοινωνίες τους
να ζουν αρμονικά και ειρηνικά λόγο της
πληθυσμιακής συγκέντρωσης.
Είναι
πραγματικά κρίσιμη αυτή τη στιγμή για
την εξέλιξή μας, να προστατεύσουμε να
αξιοποιήσουμε και να εξελίξουμε την
ατομική και συλλογική συνείδηση. Τα
κράτη, τα έθνη, οι κοινωνίες και τα
μεμονωμένα άτομα, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο της ζωής μας, να αναζητήσουμε
την ποιότητα σε σχέση με την ποσότητα,
να ανατρέξουμε και να συμβουλευτούμε
την πλούσια ιστορική μας μνήμη.
Η συνείδηση
είναι η ποιοτική ιδιότητα που μας κάνει
να ξεχωρίζουμε από τα υπόλοιπα όντα,
είναι ο ισορροπιστής μας, ο καθοδηγητής,
ο μηχανισμός που μας έχει δώσει η φύση
ή η κάθε λογής θεϊκή οντότητα, η συνείδηση είναι της κάθε μας στιγμής ο απόλυτος
κριτής μας.
Σχετικά θέματα:
Επισήμανση, όλα τα θέματα που έχω γράψει μπορείτε να τα δημοσιεύσετε, αναδημοσιεύσετε, αρκεί να μην αλλοιώνεται το περιεχόμενό τους.
