Πως η νοοτροπία του τρωκτικού τρώει την κοινωνία

Τα τρωκτικά είναι πλάσμα του φυσικού μας κόσμου χρήσιμα για το έργο που προσφέρουν, πχ τα ποντίκια στους αγρούς εκτός ότι τρώνε τα χρήσιμα για εμάς λαχανικά, κάνουν συνεχώς τρύπες στο υπέδαφος έτσι ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς ο υδροφόρος ορίζοντας από τις χρήσιμες βροχοπτώσεις.

Αυτό το πετυχαίνουν τρώγοντας συνεχώς για αυτό τον λόγο τα αποκαλούμε τρωκτικά.

Αυτήν την συνήθεια δυστυχώς την απέκτησαν σταδιακά και οι άνθρωποι, δηλαδή να τρώνε συνεχώς τόσο πολύ, ώστε η αναλογία κατανάλωσης τροφής και πόρων προς προσφορά στην κοινωνία, να υπερτερεί δυσανάλογα προς όφελος των μεμονωμένων ατόμων σε σχέση με την προσφορά τους στην κοινωνία.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα της τάσης αυτού του φαγώματος είναι η απληστία και η αλαζονεία, ιδιότητες τις οποίες ο άνθρωπος τις είχε, τις καλλιέργησε και τις καθιέρωσε.

Ως κοινωνία οι άνθρωποι προσπάθησαν με διάφορους τρόπους τέτοιες τάσεις και ιδιότητες να τις περιορίσουν διαμέσου των κοινωνικών νόμων και των θρησκειών, όπου ουσιαστικά προσπαθούσαν να περιορίσουν αυτές τις αρνητικές τάσεις να αναπτυχτούν στα μεμονωμένα άτομα και να πάρουν διαστάσεις επικίνδυνες για την συνοχή και υγιή ανάπτυξη της κοινωνίας.

Αλλά απέτυχαν, διότι το άτομο και η ατομικότητα που είναι το αρχικό κύτταρο της κάθε κοινωνίας, βρήκε σύμμαχο σε μια άλλη σημαντική ιδιότητα του ανθρώπου το κέρδος.

Το κέρδος είναι το πιο σημαντικό κίνητρο στον κάθε άνθρωπο, γιατί χωρίς κέρδος δεν κάνει τίποτα. Κανένας άνθρωπος στις κοινωνίες που δημιουργήσαμε δεν θα έκανε κάτι για την κοινωνία του εάν δεν είχε προσωπικό όφελος δηλαδή κέρδος.

Το κέρδος, αυτή η σημαντική ιδιότητα στο κάθε άτομο, βρήκε έναν άλλο σύμμαχο με τον οποίο δέθηκε ισχυρά μαζί του, το χρήμα.

Από την στιγμή που ο άνθρωπος ανακάλυψε την ιδέα του χρήματος, απογειώθηκε τεχνολογικά ο ίδιος και οι κοινωνίες του σε τέτοιο βαθμό, που και ο ίδιος δεν μπορεί να παρακολουθήσει την κοινωνική εξέλιξή του.

Το κέρδος του χρήματος έγινε αυτοσκοπός και η υπέρτατη κοινωνική αξία, όπου σήμερα έχει αντικαταστήσει ολοκληρωτικά και πλήρως κάθε άλλη κοινωνική αξία.

Η ανθρωπότητα και ο άνθρωπος έχουν διαστρεβλώσει πλήρως την έννοια του κοινωνικού όντος, όπου το άτομο υπηρετεί το σύνολο και όχι το αντίθετο που συμβαίνει σήμερα το σύνολο να υπηρετεί το άτομο.

Σε όλα τα κοινωνικά θηλαστικά που ανήκει ο άνθρωπος, τα αρχηγικά αρσενικά ή θηλυκά κατά περίπτωση, αναλαμβάνουν τις ηγεσίες των κοπαδιών μέσα από σκληρές διαδικασίες, με ένα και μόνο γνώμονα να υπηρετήσουν, φροντίσουν και ευημερήσουν το κοπάδι από όπου προέρχονται, γνωρίζοντας ότι εφόσον το κοπάδι ευημερήσει τότε θα ευημερήσουν και τα μέλη του κοπαδιού.

Αντίθετα ιδιαίτερα σήμερα στις ανθρώπινες κοινωνίες, βλέπουμε μεμονωμένα άτομα μαζί με κάποιες ομάδες τους να ευημερούν εις βάρος του συνόλου της κοινωνίας. Αυτό έχει συμβεί διότι στις κοινωνίες αναπτύχτηκε και γαλουχήθηκε η έννοια ότι το άτομο είναι πιο σημαντικό από το σύνολο και όχι ότι το άτομο ότι κάνει, έχει ως απώτερο σκοπό να ωφελήσει το σύνολο.

Και επιπλέον γνωρίζουμε ότι το χρήμα είναι η υπέρτατη μοναδική αξία των κοινωνιών, καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες έμειναν χωρίς άλλες αξίες.

Στον φυσικό κόσμο αυτό ορίζεται ως ανισορροπία και η φύση έχει μηχανισμούς να εξισορροπήσει τέτοιου είδους στρεβλώσεις, όπου εμείς ως ανθρωπότητα τους ονομάζουμε πολέμου και επαναστάσεις.

Επίσης ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα είναι καιρός να αντιληφθούν ότι δεν ζουν μόνοι τους σε αυτόν τον πλανήτη και έτσι όπως έχουν δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις.

Η ανθρωπότητα πρέπει να ξαναβρεί τον δρόμο της και τον σκοπό της που δεν είναι άλλος από το άτομο να υπηρετεί την κοινωνία, όταν το άτομο βοηθιέται από την κοινωνία να αναδειχθεί και να αυτοϊκανοποιηθεί με το μεγαλύτερο αξίωμα που δίνει η κοινωνία, την δόξα, τότε ο άνθρωπος και η ανθρωπότητα βαδίζουν σε αρμονία με την Φύση τους.

Γι' αυτό είναι ώρα να συνειδητοποιείσει ο κάθε άνθρωπος ότι τρώγοντας συνεχώς μόνος του, εφόσον έτσι έχει εκπαιδευτεί, δεν θα φάει μόνο την κοινωνία αλλά και το κεφάλι του.