Η πολυπλοκότητα των κοινωνιών μας εξαιτίας της τεχνολογικής μας εξέλιξης σε συνδυασμό με την κοινωνική μας ανεξέλιξη, έχει κάνει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους να συμπεριφέρονται αλλοπρόσαλλα και συγχυσμένα.
Ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό. Το χρήμα εφευρέθηκε για να εξομαλύνει τις σχέσεις συναλλαγής διαφόρων προϊόντων μεταξύ των ανθρώπων, εξοικονομώντας χρόνο και ενέργεια στις ζωές των ανθρώπων. Έτσι αντί για να ξοδεύουν ώρες στο να συμφωνήσουν για την ανταλλαγή αυτών των διαφορετικών προϊόντων, συμφώνησαν μια συμβολική τιμή για το καθένα από αυτά ανάλογα με την αξία που τους δίνανε.
Ο σκοπός τους ήτανε να παράγουν περισσότερα αγαθά για να ζουν καλύτερα οι παραγωγοί και οι οικείοι τους.
Στην πάροδο του χρόνου έγινε αντιληπτό ότι όταν διαθέτεις περισσότερα χρήματα που ήταν το μέσο συναλλαγής έχεις περισσότερο πλούτο από ότι να τα παράγεις, γιατί χρειάζεσαι λιγότερη ενέργεια για να τα αποκτήσεις. Έτσι δημιουργήθηκε το εμπόριο.
Από το εμπόριο προήλθε μια άλλη πιο εύκολη σε κέρδος δραστηριότητα οι υπηρεσίες, αφού ο χρόνος και ο κόπος απόκτησης του κέρδους-χρήματος, είναι λιγότερος από την παραγωγή και το εμπόριο των αγαθών.
Αυτή η διαδικασία σε συνδυασμό με την τεχνολογική μας εξέλιξη έφτασε τις πιο προχωρημένες κοινωνίες στο να παρέχουν επί το πλείστον υπηρεσίες, να ασχολούνται με το εμπόριο και την ελάχιστη παραγωγή αγαθών, εφόσον η παραγωγή αγαθών γίνεται στις λιγότερο αναπτυγμένες κοινωνίες που συνήθως τις αποκαλούμε τρίτο κόσμο και στα μεγάλα εργοστάσια που βρίσκονται σε αυτές.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα όπου οι ανεπτυγμένες τεχνολογικά κοινωνίες να έχουν περισσότερους καταναλωτές από παραγωγούς, που σημαίνει ότι το χρήμα το διαθέτουν αυτοί που παρέχουν υπηρεσίες και εμπόριο, παρά οι εναπομείναντες ελάχιστοι παραγωγοί.
Οι αναπτυγμένες κοινωνίες έφτασαν και σε ένα άλλο σημείο, επειδή κορέστηκαν οι υπηρεσίες και το εμπόριο, για να διατηρήσουν τις οικονομίες τους δημιούργησαν τη «καθαρή» τάξη των καταναλωτών. Οι «καθαροί» καταναλωτές είναι αυτοί που δεν παράγουν απολύτως τίποτα, απλά καταναλώνουν για να συντηρούν το κράτος και τις κοινωνίες τους.
Αυτή είναι η τάξη των κρατικών και δημόσιων υπαλλήλων οι οποίοι παρέχουν μόνο υπηρεσίες, των συνταξιούχων και επειδή η οικονομία έχει φτάσει σε κατάσταση κατάρρευσης, των ανέργων και λόγο έλλειψης ανθρώπινου καταναλωτικού δυναμικού, τώρα των μεταναστών και των προσφύγων. Μετανάστες και πρόσφυγες είναι οι κατηγορία των ανθρώπων που τους υποδέχεσαι στις χώρες σου, αφού πρώτα τους έχεις «βοηθήσει» να εγκαταλείψουν τις δικές τους.
Βλέπουμε ότι το μέσο συναλλαγής το χρήμα είναι πλέον ο ρυθμιστής των κοινωνιών φτάνοντας στο απόλυτο παράδοξο σε φύση και λογική, όπου το μέσο συναλλαγής να είναι πιο σημαντικό από το συναλλασσόμενο είδος αλλά και από τον συναλλασσόμενο άνθρωπο, καθώς επίσης και η κατανάλωση να είναι πιο σημαντική από την παραγωγή.
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Τελικά ο άνθρωπος πρέπει να είναι πολύ βλαμμένο ον, (βλαμμένο δηλαδή να έχει υποστεί βλάβη).
